ไล่

v. 1. to chase;

2. to sing, recite (a sequence of learned items in a fixed order, as the alphabet, musical scale, etc.).

สมภารกร่างเดินลงไปไล่เด็กลูกชาวบ้าน Abbot Krang walked down driving out all the children.

ตำรวจไล่ขโมยไปจนมุม The police hunted the thief to earth. เธอไล่เสียงเปียนโน จากต่ำสุดไปหาสูงสุด She ran the gamut of notes on the piano from the lowest to the highest.